 |
|
 |
Of hoe beleid wordt bedacht dat past bij een samenleving uit midden vorige eeuw.
Het is schandalig, mensen met hoge inkomens die zomaar blijven wonen in sociale huurwoningen. We hebben te weinig woningen met een sociale huur, en dus willen we dat die mensen verhuizen.
Verhoog de huren! Dus de jaarlijkse huurverhoging is sinds een aantal jaren hoger als je inkomen relatief hoog is. Nu blijkt dit onvoldoende te helpen, en daarom is het tijd voor drastische maatregelen. Wie een jaar een extreem hoog inkomen heeft krijgt in het jaar daar op een huurverhoging, luidt het jongste wetsvoorstel. Applaus van het pluche in het parlement.
Net vorige week raakten cijfers bekend over inkomensverwachtingen van jongeren. Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog verdienen dertigers minder dan voorgaande generaties op die leeftijd. Analyse van de cijfers leert wat de oorzaak is: de wereld is veranderd.
Ooit, in de vorige eeuw, kreeg je als twintiger een baan. Vanaf dat moment had je een vast inkomen, waar ieder jaar ongeveer 2,5% bij kwam. Als je van baan veranderde kreeg je er misschien wel drie tientjes bij, maar in wezen bleef je inkomen vergelijkbaar. Daar kon je een heel leven op uitstippelen - en dat deed dus ook bijna iedereen.
Zo werkt het deze eeuw niet meer. Tijdens je studie freelance je er wat op los, daarna accepteer je een gewone baan die eindigt voordat het om wettelijke redenen na drie jaar een vast contract wordt, je verzilvert je kennis als ZZP, valt terug op het minimum omdat je voor je kinderen zorgt, krabbelt weer op en valt weer diep.
Wat wordt er nu voorgesteld? Als die huur zo gestegen is omdat je inkomen zo hoog was, daalt die huur dan ook weer als je inkomen daalt? Vast niet.
Als de hoogte van de huur afhankelijk is van het inkomen duurt het overigens niet lang voordat je in weer een andere discussie raakt. Ik tel de latente huurverhoging dan bij de extra belasting die je moet betalen als je meer verdient. Het zijn de grappen waardoor mensen onmiskenbaar gelijk hebben als ze zeggen er op achteruit te gaan door overwerk te doen. Tegenwoordig ziet zelfs ons Ministerie van SZW dat als een probleem.
De meeste mensen hebben denk ik een heel realistisch zelfbeeld. Wie er van overtuigd is altijd een hoog inkomen te houden, echt, die gaat veel luxer wonen. Wie twijfelt houdt de vaste lasten liever laag.
We hebben te weinig woningen, we hebben te weinig grond waar nieuwe woningen gebouwd kunnen worden, en we hebben te weinig bouwvakkers om meer woningen te bouwen. Als je nieuwe huizen bouwt heb je ongeveer vaste verhoudingen tussen waarde van de grond, kosten van de materialen, en aantal uren arbeid door bouwvakkers. En het meest bijzondere: er worden vooral huizen van drie ton of meer gebouwd.
Zullen we het eens heel anders proberen? Bouw eens niet duizend huizen van drie ton, maar vijfduizend van zestigduizend. Of nog beter, bedenk eens hoe je zesduizend huizen van vijftigduizend Euro kunt bouwen. Rol dat idee uit over het hele land, en er verandert tenminste iets aan de voortdurend schrijnende woningnood.
Natuurlijk begrijp ik ook wel dat het eenkamerwoningen worden, geen bad maar een douche en een keukenblokje van hooguit de IKEA. Maar zo krijgt wel iedereen een dak boven zijn hoofd. En wie zelf denkt langdurig voldoende inkomen te hebben - die blijft daar echt niet wonen. Daar is geen draconische wetgeving voor nodig.
Jeroen van Rossum, 26 september 2018.
De redactie van ESK belicht actuele kwesties. Wij leggen het verband tussen (fiscale) wetgeving en ondernemen, maar een persoonlijke opinie steken wij niet onder stoelen of banken. Als lezer kun je vragen op ons formulier stellen. Wij doen ons best om juiste en accurate informatie te geven, maar zijn niet aansprakelijk voor eventuele fouten of verkeerde interpretaties.
Waarschuwing: wat waar is als het wordt geschreven kan achterhaald raken door ontwikkelingen in wetgeving, techniek en economie. Raadpleeg daarom altijd een professional voordat je grote beslissingen neemt. De kosten om een deskundige in te huren wegen niet op tegen de kosten van een miskleun.